امام و یارانش در بهشت، یزیدیان در جهنم این همه گریه و زاری برای چیست؟

کد : 10145

متن شبهه یا سوال:

مگر شما اعتقاد و باور ندارید امام حسین الان در جایی بنام بهشت مشغول خوش گذرونی و عیش و نوش هست ؟؟؟!!!
و برعکس مگر باور و یقین ندارید که قاتلین حسین در جهنم مشغول کباب شدن و عذاب کشیدن هستند ؟؟؟!!!

از سوی دیگر مگر باور و و یقین ندارید که در قیامت حسین و خاندانش قرار است انتقام خودشون رو از یزید و شمر و اینها بگیرند ؟!؟!؟!

تا اینجا درست ؟

پس این همه گریه و زاری و بر سرو سینه زدن و کارناوال عزا به راه انداختن و مزاحم آسایش مردم شدن برای چه هست ؟؟؟؟؟
آیا انسان برای اینکه عزیزش در رفاه و آسایش بهشتی هست گریه میکنه ؟!؟!؟
تا به حال شده با خودتون منطقی فکر کنید که این گریه ها و معرکه گیریها فقط برای رونق گرفتن بازار آخوندو روضه خوان هست نه چیز دیگری ؟؟؟!!!

پاسخ اجمالی

۱. اگر شخصی عزیزش را از دست بدهد، هرچند که اطمینان دارد جای وی در بهشت است. آیا ناراحت و محزون نمیشود؟ برایش عزاداری نمیکند؟
پس برخلاف مغالطه ی صورت گرفته در متن، اقامه عزا و محزون شدن ربطی به بهشتی یا جهنمی بودن ندارد.

۲. شیعیان هرساله با اقامه ی عزای حسینی این حرکت بزرگ تاریخی را که پر است از درس انسانیت و عزت، تبلیغ میکنند.
و پیام بزرگ عاشورای حسینی را به جهان مخابره میکنند.

پاسخ تفصیلی

1. همه ساله با شروع ماه محرم و ایام عزاداری عمومی توسط مسلمانان بویژه شیعیان هجمه گسترده ای از شبهات و شایعات علیه عزاداری سرور و سالار شهیدان شدت میگیرد ، چرا که از این عزاداری ها ، و کاشته شدن بذر معرفت و آزادگی در دل های شیعیان بویژه جوانان بیم دارند و این خود گواه بر حقانیت دین اسلام دارد ، در عصری که کافر و مشرک و … دم از آزادی زده و با جنایت های وحشتناک و نسل کشی ها دم از دموکراسی می زنند وقتی در کشورهایی مانند ایران نمیوانند بر آنها سلطه نظامی یابند میکوشند تا با درگیر کردن مردم با خود و ایجاد شک و شبهه در اعتقاداتشان بر آنها سلطه یافته آنهم نه سلطه بر کشورشان (سلطه جغرافیایی) بلکه سلطه بر افکارشان که بسیار خطرناک تر است.

2. در اینجا چند سوال مطرح میشود؛

– آیا هر کس که عزاداری میکند و یادی از گذشتگانش میکند برای این است که او بهشتی است یا جهنمی؟!
– آیا شیعیان عزاداری میکنند تا مبادا دشمنان امام حسین علیه السلام به بهشت بروند؟!

در جواب دو پرسش بالا باید گفت؛ از بدیهیات عقلی آن است كه انسان در سوگ عزیزانش، به حزن و اندوه می نشیند و در فراق آنان، گریان و نالان می شود. حال هر چه مقام و عظمت شخصیت از دست رفته والاتر باشد، شیوه های بیان این سوگ مندی بیشتر و پررنگ تر می شود و صورتی عقلانی پیدا می كند.

افزون بر این مطلب باید بیان کرد که برگزاری مراسم بمنظور بزرگداشت واقعه کربلا علاوه بر حبّ به خاندان پیامبر اکرم (ص) – که در آموزه‌های اسلامی دوستی خاندان پیامبر(ص) جایگاه ویژه‌ای دارد، تا جایی که قرآن آن را مزد رسالت معرفی کرده است «قل لا أسئلکم علیه اجراً الاً المودة فی القربی» – و مصیبت های وارده بر آنان که هر انسانی را متأثر و اندوهگین میسازد به جهت برپاداشتن درس های عاشوراست اعم از آزادگی ، ایستادگی ، وفاداری ، صبر ، تولی و تبری و … است ، و انبیاء و امامان نیز آمدند و تمام وجود خود را صرف کردند تا همین درس ها را به مردم بیآموزند و آن حقایق را در بین مردم زنده نگه دارند و آنها را نجات دهند.

3. همین درس های عاشوراست که نتیجه اش این میشود که در 8 سال دفاع مقدس حتی یک وجب از خاک کشورمان به دست دشمن نیفتاد و امروز نیز با تمام نا امنی ها در منطقه خاورمیانه و بخشی از اروپا در کمال امنیت به سر میبریم ، همین درس های عاشوراست که اندیشمندان بزرگ جهان را وادار کرده تا در این مورد بگویند؛

– مهاتماگاندی (رهبر استقلال هند): من زندگي امام حسين علیه السلام، آن شهيد بزرگ اسلام را به دقت خوانده‌ام و توجه كافي به صفحات كربلا نموده‌ام و بر من روشن شده است كه اگر هندوستان بخواهد يك كشور پيروز گردد، بايستي از امام حسين علیه السلام پيروي كند.

– توماس كارلايل (فيلسوف و مورخ انگيسي): بهترين درسي كه از تراژدي كربلا مي‌گيريم، اين است كه حسين علیه السلام و يارانش ايمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن كردند كه تفوق عددي در جايي كه حق با باطل رو برو مي‌شود اهميت ندارد و پيروزي حسين با وجود اقليتي كه داشت، باعث شگفتي من است.

– آنطون بارا (مورخ مسيحي): اگر حسين علیه السلام از آن ما بود، در هر سرزميني براي او بيرقي بر مي‌افراشتيم و در هر روستايي براي او منبري بر پا مي‌نموديم و مردم را با نام حسين علیه السلام به مسيحيت فرا مي‌خوانديم.

و…

4. مشکل دشمنان فقط عزاداری عمومی در فاجعه‌ی کربلا و مصیبت‌های وارده بر سیدالشهداء، ابا عبدالله الحسین و یارانش علیهم السلام نمی‌باشد، بلکه می‌خواهند ریشه را بخشکانند تا ساقه‌ها، شاخه‌ها، برگ‌ها، گل‌ها خشک شوند و میوه (ثمر) ندهند. بنابر قالبی که تعریف و تحمیل می‌کنند، می‌خواهند هیچ کس از غم و اندوه ظلم‌های جانیان امروز نیز ناراحت نشود، عزاداری برپا ننماید، پیام رسانی نکند، اذهان را متوجه ننماید و شوری همراه با شعور ایجاد ننماید.

5. سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام، با آوردن کلمه استرجاع، فرمودند:
« إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِیدَ؛ ما از خداییم و بازگشتمان به سوی اوست؛ آنگاه که امت اسلامی گرفتار زمامداری مثل یزید شود، باید با اسلام خداحافظی کرد.»
(اللهوف، ص 24)

– دقت شود که حضرت نفرموند «یزید»، بلکه فرمود: «مثل یزید»، یعنی امتداد دارد. بنابر این می‌پرسیم:

– آیا دوران حاکمیت اسلام معاویه‌ای و یزیدی به پایان رسیده؟!

– آیا دیگر، نه روزی چون عاشورا و صحنه‌ی جنایاتی چون کربلا نداریم، که دیگر نه ناراحت باشیم و نه عزاداری کنیم؟! پس آن چه در سوریه، بحرین، لبنان، فلسطین، یمن، عراق، افغانستان و سرتاسر جهان اسلام اتفاق می‌افتد، چیست؟!

(در رابطه اشک بر سیدالشهداء و آثار روحی و معنوی آن حرف بسیار است که در این مقال نمیگنجد)

مطالعه بیشتر

x-shobhe.com/view/8101.html

tebyan.net/newindex.aspx?pid=145763

pasokhgoo.ir/node/2820

the14.ir/10145


برچسب ها: , , , , , , , , , , , ,
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

معادله ی امنیتی *