آیا شیعه یا شفا خواستن از ائمه دچار استدراج شده؟!

کد : 10057

متن شبهه یا سوال:

چندی پیش یکی از برادران اهل سنت به بنده در بحث شفادادن ائمه اطهار (ع) گفتند: خدا شما را مورد سنت استدراج قرار داده و اینکه کسی شفا بیابد سنت استدراج خداوند است که شما را از خود دور تر میکند.
بنده هم با آیه و دلیل ولایت طولی و …
صحبت کردم اما قبول نکردند.
حال از شما میخواهم این مطلب را که ‘شیعه دچار سنت استدراج شده است ‘ را جوابی در خور بدهید

پاسخ اجمالی

روایات زیادی در کتب معتبر اهل تسنن وجود دارد که به امر توسل صراحتا اشاره کرده.

در قرآن نیز آیاتی وجود دارد که از آنها جواز توسل فهمیده میشود.
از جمله آیه ۹۷ سوره یوسف که در این آیه پسران حضرت یعقوب(ع) به پدرشان متوسل میشوند و از وی تقاضا میکنند که برایشان از درگاه خداوند طلب بخشش کند.
آیا خود پسران حضرت یعقوب(ع) نمیتوانستند مستقیما طلب استغفار کنند؟
آیا آنها دچار عذاب استدراج شده بودند؟

و اگر چنین درخواستی (توسل) گناه بود و عذاب در پی داشت چرا حضرت یعقوب درخواست آنان را قبول کرد؟و چرا خداوند چنین موضوعی را در قرآن آورده و نه تنها مذمت نکرده بلکه به نحوی آن را تایید کرده است.

پاسخ تفصیلی

1. شما نیز از آنان بپرسید که آیا در داستان زیر پیامبر گرامی و آن مرد نابینا گرفتار سنت استدراج شدند

ترمذی در صحیح خود روایت می کند که مردی نابینا به محضر پیامبر آمد و گفت از خدا بخواه تا مرا شفا دهد. پیامبر به او دستور داد وضوی کاملی بگیرد و این دعا را بخواند:
“خدایا من تورا می خوانم به واسطه پیامبرت محمد که پیامبر رحمت است به سوی تو توجه می کنم ای محمد من به واسطه تو به پروردگارم برای بر آوردن حاجتم توجه نمودم تا حاجتم بر آورده شود پس خداوندا اورا شفیع من برای بر آوردن حاجتم قرار بده او نیز چنین کرد و شفا یافت”
(سنن ترمذی،ج5 ص229 ح3649)
(سنن ابن ماجه،ج1 ص441 ح1385)
(مستدرک حاکم،ج1 ص313)
(مسند احمد،ج4 ص138)

آیا عایشه و صحابه گرفتار استدراج شدند؟

دارمی از بزرگان اهل سنت در کتابش در باب “کرامت هایی که خداوند به پیامبر بعد از وفاتش داشته” نقل می کند:
“در مدینه قحطی شدیدی آمد و مردم به نزد عایشه شکایت بردند و از او چاره جویی خواستند عایشه گفت:کنار قبر پیامبر بروید و سوراخی در سقف بالای قبر قرار دهید تا میان قبر آن حضرت و آسمان مانعی نباشد و منتظر بمانید.
مردم نیز چنین کردند و در نتیجه باران بارید به اندازه ای که پس از مدتی بیابان ها سبز شد و شترها چاق و فربه شدند”
(سنن دارمی،ج1 ص43 -44)

آیا عمر گرفتار سنت استدراج شده است ؟

بخاری روایت می کند:
“عمر وقتی قحطی پیش می آمد به عباس عموی پیامبر توسل می کرد و چنین می گفت: اللهم انا کنا نتوسل الیک بنبینا فتسقینا وانا نتوسل الیک بعم نبینا فاسقنا ؛ خدایا ما در گذشته به پیامبرمان متوسل می شدیم و باران می آمد. هم اکنون به عموی پیامبرمان متوسل می شویم برما باران نازل بفرما”
(صحیح بخاری،ج2 ص16)

آیا ابو علی خلال عالم بزرگتان گرفتار استدراج شده است؟

“او می گوید: هیچ گاه مشکلی برایم پیش نمی آمد مگر آنکه به زیارت قبر موسی الکاظم امام شیعیان می رفتم و به او توسل می جستم خداوند نیز مشکلم را حل می کرد.”
(تاریخ بغداد ج1 ص133)

2. اما معنای اصطلاحی استدراج ؛ در اصطلاح دینى، مراد از استدراج این است که خداوند گناهکاران و نافرمانان جسور و بى‌شرم را سریع گرفتار عقوبت نمى‌کند؛ بلکه درهاى نعمت خود را بر آنها مى‌گشاید. فراوانى نعمت یا آنها را از خواب غفلت بیدار مى‌کند که این همان “هدایت الهی” است و یا بر غرور آنها مى‌ افزاید و عقوبت را سخت‌تر مى سازد که این “استدراج” است.
(اصول کافى، ج۴،ص۱۸۹
(تاج العروس، ج۲،ص۴۱)
(تفسیر نمونه،ج۷،ص۳۳)

خداوند در قرآن می فرماید: “وَالَّذِینَ کَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لاَ یَعْلَمُونَ” (اعراف / 182)
ترجمه: و آنها که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج از جایی که نمی‌دانند، گرفتار مجازاتشان خواهیم کرد.

3. اما لازم است توضیح کوتاهی در رابطه با توسل و تقاضای از غیر خداوند داده شود ؛
دست نیاز و تقاضای کمک کردن از غیر خدا ؛ به این نیت که این غیر خدا این تواناییش از خودش است … بله این شرک است. ولی اگر با این دید که همه توانایی او از جانب خدا به او داده شده و خداوند او را وسیله رفع مشکل ما قرارداده است اصلا شرک نیست.

از طرفی خداوند قادر مطلق ؛ خودش به ما امر کرده که حتی برای تقرب و نزدیکی به خودش هم وسیله ای را پیدا کنید.
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَة (مائده / 35)
ترجمه:اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و وسيله‏اى براى تقرب به او بجوئيد!

وسيله قرار دادن مقام انسان صالحى در پيشگاه خدا و طلب چيزى از خداوند به خاطر او، به هيچوجه ممنوع نيست و منافات با توحيد ندارد، در آيه 64 سوره نساء مى‏خوانيم:
وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً
ترجمه: اگر آنها هنگامى كه به خويشتن ستم كردند (و مرتكب گناهى شدند) به سراغ تو مى‏آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش مى‏كردند و تو نيز براى آنها طلب عفو مى‏كردى، خدا را توبه‏پذير و رحيم مى‏يافتند.

و نيز در آيه 97 سوره يوسف مى‏خوانيم كه: برادران يوسف از پدر تقاضا كردند كه در پيشگاه خداوند براى آنها استغفار كند و يعقوب نيز اين تقاضا را پذيرفت.
در آيه 114 سوره توبه نيز موضوع استغفار ابراهيم در مورد پدرش آمده كه تاثير دعاى پيامبران را درباره ديگران تاييد مى‏كند و همچنين در آيات متعدد ديگر قرآن اين موضوع منعكس است.

پس نکنه مهم این است قدرت آن کسانی که وسیله قرار می دهیم را مستقل ندانیم بلکه قدرتشان را از جانب خداوند متعال بدانیم.

مطالعه بیشتر

کانال تلگرام پرسمان

askquran.ir/showthread.php?t=10130

yon.ir/WFestedraj

the14.ir/10057


برچسب ها: , , , , , , ,
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

معادله ی امنیتی *